Verslag vogelexcursie Limburg
27 maart 2016
Op zaterdag 27 maart gaan we met 11 mensen van - wat ik gemakshalve maar noem - de VWG Ijsselmonde naar Limburg. Doelsoorten zijn de diverse daar voorkomende spechten, de Kortsnavelboomkruiper en de Oehoe. Ik wordt om kwart voor vijf, dus lekker vroeg, door Dick Hörters opgehaald en nadat we ook Gerrit Heester hebben opgepikt verzamelen we bij het NME-centrum in het Reijerpark.
We besluiten eerst naar het Munnichsbos in Posterholt te rijden. Rond zeven uur parkeren we de auto 's daar aan de rand van het bos en horen direct al de Grote Bonte Specht, maar ook een Appelvink laat zich kort horen en zien. Net als we het rondje door het bos willen starten, ziet Yvonne een roofvogel overvliegen. Het blijkt een Rode Wouw te zijn, en nog mooier, het zijn er zelfs twee!
Het Munnichsbos is een gemengd loof- en naaldbos met o.a. veel beuken, een boomsoort waar Zwarte Spechten bij voorkeur in nestelen. Er zitten nu nog geen bladeren aan de bomen, dus hebben we goed zicht op de kruinen, die we gezamenlijk afspeuren naar Grote en Middelste Bonte Spechten. Deze laatstgenoemde soort zien we helaas niet. (foto Jan Tuin)
Er zijn veel Grote Bonte Spechten, die echter wel hoog in de bomen blijven. Toch weet ik er een plaatje van te schieten.
De zon komt op en het diffuse licht zorgt voor veel sfeer in het pas ontwaakte bos. Net buiten het bos is een poeltje met twee Grauwe Ganzen. Ik hoor een Zwarte Specht, maar de anderen zijn pas overtuigd als ik de vogel ook aan kan wijzen. Op de terugweg maakt Jan Tuin een foto van de vogel bij het nest.
Statige bomen staan diep geworteld tussen het bruine blad, dat de bodem al vanaf de herfst bruin heeft gekleurd. Met enige fantasie zie ik er een olifantenpoot in, maar het blijft nog steeds een boom, die een uitkijkpost biedt aan een roepende Holenduif
Als we aan de andere kant het bos uit lopen zien we weer diverse Grote Bonte Spechten, waarvan ik er een op de foto zet. Plotseling is daar een Kleine Bonte Specht, een soort die we even daarvoor al een keer gehoord hadden. Helaas vliegt de vogel op voordat ik mijn fototoestel kan richten, maar ik kan hem goed bekijken als hij voorlangs vliegt. Even verderop zie ik een poetsende Vuurgoudhaan. Hoewel deze op zijn plaats blijft, is het door het voortdurende poetsen toch lastig hem fatsoenlijk op de foto te krijgen.
We proberen een rondje te lopen, maar het door ons gekozen pad loopt dood, waardoor we besluiten dezelfde weg terug te nemen. Dat heeft als voordeel dat we de Zwarte Spechten op de terugweg veel beter te zien krijgen. Een overvliegende Sperwer lijdt tot wat discussie, maar het plaatje is duidelijk genoeg.
We gaan op pad naar een plek waar Grauwe Gorzen zijn gezien. Frank, die voorop rijdt weet de weg, maar neemt daarbij wel een weg die eigenlijk voor ons verboden is. Het levert wat boze blikken van twee wandelaars op, maar we komen wel op de gewenste plek. Helaas zijn er geen Grauwe Gorzen, wel Geelgorzen en behoorlijk wat lijsters. Een vrouwtje Roodborsttapuit en hoog boven ons zingende Veldleeuweriken tellen mee voor de daglijst. In een torenvalkenkast zit een Torenvalk met zijn versgevangen buit nog in zijn poot.
Het volgende doel is Vijlen met het bijbehorende bos en de Kortsnavelboomkruiper. Bijna raken we elkaar onderweg nog kwijt, maar al gauw staan we op een parkeerplaats in het bos. We zijn nog maar net uitgestapt of Hans Bossenbroek ziet de door ons begeerde soort en blijken er meerdere exemplaren van rond te vliegen. Ze zijn niet erg schuw en het lukt me een behoorlijk aantal plaatjes ervan te maken. Helaas is het een beweeglijke soort en veel materiaal is niet mooi en nog vaker onscherp.
De volgende en ook laatste stop is in de omgeving van Meerssen, waar Ron een broedplaats van een Oehoe weet. Ron weet echter niet of hij ook dit jaar weer aan het broeden is. Groot is zijn opluchting als we de vogel na enig speurwerk vinden in een holte van de wand in een verlaten mergelgroeve. (foto Jan Tuin)
Vanaf onze standplaats zien we alleen twee oortjes en een klein deel van zijn kop, maar als we omlopen naar een uitzichtspunt, dan zien we de vogel - ondanks de veel grotere afstand - duidelijk zitten. Met de telescoop nog goed te doen, maar op de foto blijft het een zoekplaatje. Het mannetje blijkt ook in de buurt te zijn, maar ik ben dan al weer op weg naar de parkeerplaats met Dick. Het was een leuke dag, mooi en vooral in de ochtend rustig weer en het was weer erg gezellig. Dat we nog twee uur rijden van huis zijn, nemen we op de koop toe, want het was de moeite meer dan waard.
